Miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, uzależnione jest nie tyle od miejsca siedziby podmiotu wypłacającego, co od miejsca wykonywania pracy. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Zatem, co do zasady, pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma to państwo, w którym praca jest wykonywana.
Przykład:
Polski rezydent podatkowy (osoba posiadająca centrum interesów osobistych i gospodarczych w Polsce) podpisał umowę o pracę ze spółką, która ma siedzibę w Chinach. Spółka ta nie ma zakładu ani oddziału na terytorium Polski. W zawartej umowie o pracę strony zgodnie ustaliły, że:
W którym kraju powinien być opłacany podatek dochodowy od przychodu uzyskanego od chińskiego pracodawcy?
Aby uzyskać odpowiedź na to pytanie, należy odwołać się do umowy z dnia 7 czerwca 1988 r. podpisanej między Polską a rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, a dokładniej do jej art. 15 regulującego opodatkowanie dochodów z pracy najemnej.
Zgodnie z tym artykułem (art. 15 ust. 1) pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba, że praca wykonywana jest w Chinach – wtedy osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w Chinach.
Odnosząc się do powyższego przykładu należy stwierdzić, że, co do zasady, przychód z tytułu zatrudnienia polskiego pracownika u chińskiego pracodawcy z opcją pracy home-office na terytorium Polski, będzie opodatkowany wyłącznie w Polsce. Pracownik, jako uzyskujący przychody bezpośrednio z zagranicy, bez pośrednictwa płatnika, będzie zobligowany do samodzielnego naliczania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy.
Autor:
Renata Ryzak
Tax Specialist