Przypomnijmy, że zgodnie z art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT, do katalogu kosztów stanowiących przerzucone dochody zaliczamy następujące koszty:
Od 1 stycznia 2023 r. zmianie uległy warunki dla uznania, czy dokonane przez polski podmiot wypłaty należności będą stanowiły przerzucone dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce. I tak, podatek od przerzuconych dochodów jest należny jeśli dokonane przez polski podmiot płatności na rzecz podmiotu powiązanego niemającego siedziby lub zarządu na terytorium Polski spełniają łącznie następujące warunki:
lub
Warto przypomnieć, że przepisów o podatku od przerzuconych dochodów nie stosuje się jeśli ww. koszty zostały poniesione na rzecz podmiotu powiązanego podlegającego opodatkowaniu od całości swoich dochodów w państwie Unii Europejskiej lub należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, przy czym podmiot ten musi prowadzić w tym państwie istotną rzeczywistą działalność gospodarczą. Przesłanki uznania, czy działalność podmiotu powiązanego ma istotny i rzeczywisty charakter zostały wskazane w ustawie.
Jeśli spełnione zostaną warunki do objęcia poniesionych wydatków podatkiem od przerzuconych dochodów, to podmiot wypłacający takie należności występuje w roli podatnika i zobowiązany jest zapłacić 19% podatku od tych przerzuconych dochodów (tj. poniesionych przez siebie kosztów ww. świadczeń). Za podstawę opodatkowania przyjmuje się sumę przerzuconych dochodów w roku podatkowym.
W przypadku grupy kapitałowej podstawę opodatkowania stanowi suma przerzuconych dochodów w roku podatkowym spółek tworzących tę grupę, ale to grupa kapitałowa jest podatnikiem podatku od przerzuconych dochodów. W dotychczas obowiązujących przepisach podatnikiem była każda ze spółek tworzących grupę kapitałową.
Podatek od przerzuconych dochodów oblicza się za rok podatkowy w zeznaniu podatkowym i wpłaca na rachunek urzędu skarbowego w terminie złożenia zeznania rocznego. Przerzuconych dochodów nie łączy się z innymi dochodami (przychodami) podatnika.
Po raz pierwszy podatek od przerzuconych dochodów należy rozliczyć w zeznaniu CIT za rok 2022.
W przypadku braku wykazania, że któryś z warunków pobrania podatku jest niespełniony, polski podatnik może być zobowiązany do zapłaty podatku.
Zgodnie z nowelizacją obowiązującą od 1 stycznia 2023 r., ciężar dowodu, że nie został spełniony co najmniej jeden z warunków prowadzących do opodatkowania podatkiem od przerzuconych dochodów, spoczywa na podatniku, który wydatki na ww. usługi zaliczył do kosztów podatkowych.
W praktyce oznacza to, że podatnik ponoszący tego typu koszty będzie zmuszony do pozyskania od podmiotu powiązanego szeregu informacji dot. zasad opodatkowania przychodów/dochodów tego podmiotu, przepływów pieniężnych czy struktury jego przychodów.
Podsumowując, w wyniku powyższej zmiany przepisów począwszy od 1 stycznia 2023 roku ciężar udowodnienia, że dany wydatek nie spełnia definicji przerzuconego dochodu w zasadzie będzie spoczywał na wszystkich podatnikach dokonujących płatności za ww. usługi do zagranicznych podmiotów powiązanych.
W nowelizacji doprecyzowano też kwestie pobieranego podatku u źródła. Zgodnie z przepisami pomniejszenie o pobrany podatek u źródła nie może przekroczyć kwoty podatku od przerzuconych dochodów. W przypadku pomniejszenia kwoty podatku u źródła już po obliczeniu podatku od przerzuconych dochodów, podatnik będzie doliczał w zeznaniu rocznym kwotę nienależnie dokonanego pomniejszenia podatku od dochodów przerzuconych.
Ustalenie czy wydatki poniesione na wymienione powyżej usługi będą kwalifikowały się do objęcia ich podatkiem od przerzuconych kosztów będzie ogromnym wyzwaniem dla podatników dokonujących rozliczeń z tych tytułów w ramach grupy.
W tym zakresie jesteśmy gotowi:
Zobacz także