Exit tax - najważniejsze zmiany w podatkach dochodowych

Exit tax - opodatkowanie niezrealizowanych zysków kapitałowych

Opodatkowaniu „na wyjściu” (ang. exit tax) według zmian, które weszły w życie 1.01.2019 roku, podlega: 

• przeniesienie majątku lub jego części poza terytorium Polski, w tym m.in. przeniesienie składnika majątku dotychczas związanego z działalnością w Polsce do zagranicznego zakładu, 
• zmiana rezydencji podatkowej, wskutek których Polska w całości lub w części utraci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia tych aktywów (nie będzie miało znaczenia czy dany składnik majątku został faktycznie zbyty przez podatnika, czy nie). W takim przypadku opodatkowana ma być nadwyżka wartości rynkowej przenoszonego majątku lub jego składnika nad jego wartością podatkową (wartość niezaliczona uprzednio do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie, która zostałaby przyjęta przez podatnika jako koszt uzyskania przychodów, gdyby zbył on ten składnik majątku odpłatnie).

Wprowadzenie exit tax jest związane z implementacją tzw. dyrektywy ATAD, dotyczącej przeciwdziałania unikaniu opodatkowania. Polskie regulacje wykroczyły jednak poza dyrektywę i podatkiem tym objęte zostały także osoby fizyczne.

Exit tax zakłada dwie stawki dla osób fizycznych: w wysokości 3%, gdy nie ustala się wartości podatkowej składnika majątku i 19% aktywów finansowych powyżej 4 mln zł. Dla osób prawnych ustalona jest jedna stawka w wysokości 19%.

Przepisy przewidują, że podatnik może otrzymać zwrot zapłaconego exit tax jeżeli w ciągu 5 lat (liczonych od końca miesiąca, w którym przeniósł składnik majątku) ponownie przeniesie go na terytorium Polski, a w przypadku rezydencji podatkowej jeżeli w ciągu 5 lat (liczonych od końca roku podatkowego, w którym zmieniła się rezydencja podatkowa) ponownie stanie się rezydentem podatkowym w Polsce.